Lżejsze drewniane sanie o długości około 1,7 metra, ciągnięte przez konia, które były używane głównie do transportu obornika na pola w zimie. Zdejmowany słup, tak zwana „przepustnica”, był przymocowany do jednej strony sań za pomocą obręczy, do których zaprzęgano konia. Do produkcji używano litego jesionu, a nogi były tak zwanymi „krzywymi” (krzywymi jesionami), opasanymi od dołu żelaznymi opaskami. Dna sęków były obite deskami, istniały również zdejmowane deski boczne i deska przednia o szerokości około 30 cm. Często zwyczajem było posiadanie tylnej zdejmowanej deski na gnotkach. Z przodu gospodarz umieszczał kolejną deskę na górze desek bocznych, na której siadał podczas jazdy.
Gnotki były również używane do jazdy do sklepu, do rodziny lub do transportu różnych mniejszych ładunków (ziemniaki, świnie, artykuły spożywcze itp.). W drugiej połowie XX wieku zaczęto produkować domowe gnocks o żelaznej konstrukcji. Przepustnica mogła być również zamontowana w środku wikliny (dla dwóch koni). W Ždiar niektórzy właściciele domów (ci, którzy mają konie) nadal używają takich gnotków (nawet jako atrakcji turystycznej dla jeżdżących turystów).
Przetworzone przez: Józef Bachleda
